De taxus (Taxus Baccata) is een ambigue boom: hij is de boom van de dood, maar ook van het eeuwig leven. Hij is giftig, maar redt tegelijkertijd levens. Taxussen staan vaak op kerkhoven of rond kerken, vaak al honderden jaren. De oudste taxusboom van Europa – die zich in het Schotse Fortingall bevindt – zou 2000 jaar oud zijn. Omwille van de leeftijd die hij kan bereiken en zijn geneeskracht is de taxus de boom van het eeuwig leven in heel wat culturen. Het is een inheemse naaldboom die zeer traag groeit en wintergroen is. Hij kan soms jaren ‘slapen’ om dan weer als een deus ex machina te verrijzen en weer volop te groeien.
Zijn bijnaam “venijnboom” heeft hij echter niet gestolen: zowat alles aan de taxus – op de bessen na – is giftig. Helaas zijn de pitten in de bessen dan wel weer giftig. Het Engelse woord ’toxic’ is afgeleid van taxus en drie keer raden waarmee Hamlet vermoord werd? Met gif op basis van taxus, juist. Volgens Dioscorides was zelfs slapen onder de schaduw van een taxus dodelijk, omdat hij giftige dampen zou verspreiden.
Wat is nu de geneeskracht van taxus? De naalden van de taxus bevatten de stof baccatine. Dit is een belangrijke grondstof voor de aanmaak van kankerbestrijdende geneesmiddelen. Bij 50% van de chemotherapieën kiest men voor geneesmiddelen op basis van deze stof, die alleen in de Taxus Baccata voorkomt. Het gif van de taxus wordt gebruikt om kankercellen aan te vallen en te vernietigen. Het gif wordt dan een gift.